"Ik discrimineer niet"

Ik hoorde het laatst weer iemand zeggen:
"Ik discrimineer niet.." Ik wachtte op de '.maaar.' en die kwam dan ook. Tegenwoordig word ik daar niet eens meer boos om.

Kennelijk hebben mensen die behoefte hebben om die maar te uiten (kortom, een bevolkingsgroep luidkeels over een kam te scheren) ook in de gaten dat je niet moet discrimineren.
Dat is een taboe in Nederland.
Maar moet je je oren wel laten hangen naar mensen, die dat soort uitingen doen?

Ik discrimineer wel. Discrimineren betekend oorspronkelijk namelijk een voorkeur hebben, het een van het ander scheiden op grond van emoties. Het zou wat zijn, als ik het niet deed, dan kon ik nooit een keuze maken tussen een banaan of een sinaasappel als ontbijt.
Door te discrimineren, kan ik een keuze maken tussen blauw en rood, ik maak onderscheid, dat er niet is. Ik vind blauw mooier dan rood, waarom? Wellicht heb ik een smurfen-complex, who cares?

Maar van voorkeuren in mensen mag je opeens niks zeggen. Da's best een beetje gek.
Dat gaat zelfs zo ver, dat als je twee mensen ziet, iemand met een lichte huid en iemand met een donkere huid, dat mensen die gaan beschrijven als: "Die lange..." of gaan wijzen.
Want huidskleur mag je niet eens meer zien of benoemen. Maar als ik zeg dat iemand bruin, bleek,roze of vrijwel zwart is, dan zeg ik toch juist niks slechts of goeds over iemand? Dat is toch juist wat er tegenwoordig werd bedoeld met 'niet discrimineren', dat ik begrijp dat huidskleur niks zegt over iemand?

Ik vind het altijd een beetje zorgelijk, als iemand zegt, dat hij niet discrimineert. Zelfs als het niet steevast gevolgd zou worden door een "maar". Het betekent voor mij, dat de spreker nooit serieus heeft nagedacht over hoe zijn voorkeuren werken en tot stand komen. En wat ze te betekenen hebben.
Hij heeft nog nooit bedacht dat wij blauw leuker vinden dan rood, of andersom, alleen maar omdat we positieve en negatieve associaties hebben met blauw en rood. Vind ik rood leuker, dan zijn de positieve associaties in de meerderheid. Maar dat wil niet zeggen dat een rode auto beter rijd dan een blauwe.. Zo is het ook met mensen.

Een ander voorbeeld.. Ik heb niks met indianen. Ik vind het een duffe cultuur, weinig spannend.
Maar dat vind ik, omdat ik er niks vanaf weet. Er is vast wel iets interessants. Maar ik verdiep me er niet in. Ik kijk oppervlakkig, omdat ik een voorkeur heb, die waarschijnlijk is ontstaan door het cowboys en indianen spelen als kind. Maar doordat ik niet kijk, blijft het bestaan.
Nu wonen in Nederland weinig (of geen?) indianen, dus het probleem is niet erg aanwezig, zou dat wel zo zijn, dan zou ik me ook in hun cultuur verdiepen en vast iets vinden wat me aansprak.
Maar ik discrimineer dus wel (in mijn hoofd)

Ik discrimineer ook op accenten. Ik vind een accent altijd een beetje dom klinken. Toch ken ik hele intelligente mensen met een accent. Iedere keer, dat ik iemand hoor met een sterk accent, zeg ik tegen mezelf: Die moet ik dus niet onderschatten. Want ik ken mezelf.

Dat is hoe je met je voorkeuren en discrimineren moet omgaan. Ze meerekenen in je beslissingen en inschattingen en alert zijn op je automatische oordeel. En dus nooit iemand slecht (of zelfs maar anders) behandelen, omdat hij er toevallig uitziet of klinkt als iemand anders met wie je kennelijk negatieve ervaring hebt opgedaan (of een positieve).

Je maakt het jezelf erg lastig, als je zegt: "Ik discrimineer niet". Want je hebt je voorkeuren, maar je bent je er niet van bewust, mag er van jezelf niet over nadenken. Dan is de kans dat je ernaar gaat handelen groter en dan is er iets anders aan de hand, Dan wordt het voor de wet "discriminatie".
Je bent een discrimineel.

Voor de wet ontstaat goed en kwaad pas als je handelt. Je mag denken, wat je wil.
Denken aan moord of diefstal, prima! Pas als je een reep chocola onder je trui verbergt en langs de kassa loopt, ben je een misdadiger.
Denken mag, handelen niet.
Daarom is er wat donzigheid ontstaan rondom het begrip discrimineren. (Dat het niet zou mogen in je eigen hoofd.)
Je mag niet handelen naar je neiging om te discrimineren en je mag je niet discriminerend uitlaten.
Nee, natuurlijk niet. Maar de beste manier om dat te doen, is je er bewust van zijn, dat je wel degelijk discrimineert.