zaterdag 16 april 2016

Review of "Cosmos Laundromat", First Cycle, English




Very nicely made CGI movie.
These shorts are made to show of the potential of Blender, the program with which it is made. Kind of like the Pixar Shorts, which invariably show new features.

But however appealing to the inner nerd this is, the subject matter is even more intriguing to me as a member of the temple of tolerance.
To me it clearly illustrates the similarities you can find in psychological development (or enlightenment) and symbols in various religions.To show this the movie combines different religions (mostly Buddhism with Christianity) in a nice and quite funny clash of symbols.
I love it.

Here's why.

Victor
Victor (which literally means winner!) is clearly some minor meta-being like an Angel or a Djinn.
His statement: "this is the best product WE have in store", shows he's part of some system or hierarchy.
He's like a salesman or representative in his demeanor, very polite.
The wings on his jacket are a dead give-away of his angelic nature, but also the fact that he can exist on another, higher plane (the laundromat, where he climbs out of one of the machines) and that he caries his personal soundtrack for heavenly phenomena. More subtly he looks quite Irish, classically the land of Saints and scholars, seems like a good place for a Angel to be from and maybe even suggests Frank will be an Angel at some point. (Because Frank refers to Saint, see Frank)

Sheep are humans
The sheep are a clear reference to the sheep/shepard metaphor often used in Christianity. So the sheep are us humans. Toiling away on a boringly vegetated rock with only one tree with only one branch. Oh, the emptiness of being.
Reincarnation and heaven are the same thing
The cycles of the laundromat (rinse cycle) is a simile. It refers to the samsara or the wheel of rebirth like you get in Buddism, Tibetan religions and Hinduism. A soul is put through lives to learn, to cleanse itself. The more it is cleaned, the better the next life will be. The goal in these religions is to finally escape the wheel by entering nirvana mind-state.
Now in common language Nirvana is something like Heaven, a place you can go.
In the rennaissance Christianity established heaven to be in the sky, which is where the exit to the second cycle is in this movie.
The enlightened person
Frank, (short for Francis or which I feel stands for Francis of Assisi, a well-known Saint, patron Saint to animals, who reportedly spoke to animals, good name for a talking animal) has just started his life cycle as a sheep. And he is not happy. Presumably because he cannot stomach all the boringness and bleakness off his world. He wants to leave it. This is a common thing when you think about the state of the world. It seems impossible to escape the rotten things that happen to you and others. And the same patterns seem to emerge time and again, like conflict and suffering. There seems to be nothing to do about them even though they do not seem necessary. Germans call it "Weltschmerz" or the pain of the world. This made many saints, holy men and saviours weep and boeddha have a little timeout under a tree.
This all suggest that being a sheep (or us, because of sheppard/sheep) is the first step and it is quite hard.
Especially when you happen to be a lone wolf or a Saint and see further then the herd. If you are intelligent enough the world hurts.

Do you choose to be enlightened?
The question is raised if you choose to be a lone wolf (or a Saint or holy men, enlightened one or are born to be one). This is an interesting question. There is no hurting without caring. We do not choose to hurt, we choose to care and endure the hurting that comes with it. The way out according to Buddhists is not care anymore, not have any desires or ambitions and embrace the reality of what is. But if you do choose to keep on caring and desiring, you HAVE to be a Saint and that's suffering. It's too hard..

LEVELING UP!
This is where Frank is and he sees no way out. He has decided to take his own life, which is hard for a sheep. So he's been quite determined about it for quite a long time. Even when he breaks the only tree on the island, he doesn't give up.
Victor saves him at the last moment by giving him vague hope (the device and the promises) and telling him to stay put. (Endure). I love it that the device is just another (more fancy) noose. Which suggests to me that getting lost in hope is just as bad as giving up. 
It is also suggested in conversation, that Frank's saved because he's special. Because he feels the suffering that the other sheep obviously don't care about. He's more than just a sheep. (which led him to want to kill himself in the first place)
THE HOLI RAPTURE
Then a classic miracle happens and sweeps him up, referencing the rapture in Christianity, but also the vortex formed in a laundromat. Also the colors in the vortex remind me of the Hindu Holi celebration (you know, the color-run.. spring=new beginning) seems to fit, but I don't see many other references specific to Hinduism so it might just be me..
The cycle
Only Frank isn't entering heaven, but is reborn into a new life with a new body.
He is a caterpillar. This means he has many hands instead of hoofs, so tying the noose around his neck will be easier next time. 
(This noose can now also stand for faith and hope).
But also, we know, he's destined to transform into a butterfly (which is a lovely mixed metaphor, a caterpillar stuck in the wheel of rebirth). 
His new surroundings are obviously better than before, but even so, you know Frank is going to be miserable in this life as well (if only by his expression, he's not overjoyed, which you might think he would be).
He's just temporarily stunned and might enjoy his new possibilities for a while.

Different but the same
But being a caterpillar isn't much different from being a sheep. You munch all day. You can climb up walls and have hands, but that's basically it. A sheep is less vulnerable to predators (especially on that rock), a caterpillar has to hide all the time from birds. This stage promises more excitement, which will have Frank longing for the quiet of midgard before long.
This suggests the second lesson (in the second life) is about vulnerability and transforming that vulnerability into strength from a broadened perspective.
Like a butterfly has when it flies.
Victor has announced Frank will have many adventures, so this does suggest Frank is only starting out.
Never Done
Then we get to see the construct. A plane of existence encompassing Franks, and many other worlds, many cycles. Victor climbs out of a machine, all dry, maybe suggesting he's been through the process himself at some point. But he now obviously belongs in this meta-world of machines. His suit fits the surroundings of the heavenly laundromat.
It says: to be continued.. I'd very much like to see what the authors of this original religious construct have to say about other stages. A VERRRY intelligent and subtle story for a short CGI movie.
Production
The writers had the balls to take an original road, instead of a recipe for success and rocked it! 
Every aspect of the production seems to follow this originality. 

Like with the design of Frank's head. The first time we see him, he definitely lacks appeal. He seems far too real. Falls into a sort of uncanny valley. This is unusual, but it's not incompetence like I originally thought. Victor is all appeal, which creates a nice contrast and reveals it as intentional. A bold choice.

Very intricate things are happening with the lush wool of Frank and the interaction with for instance the rope. 
There's great detail in the narrowing of Frank's eyes when he looks towards the setting sun (another symbol for a life about to end).
It gives you the feeling everything is designed. Exactly right for it's purpose.

I applaud the writers for outdoing the effects and animation team, who have performed flawlessly and at points masterfully!
This movie is easily the best short cgi, that I've seen up to now. 
Not the most expressive, thigh-slappingly funniest or most breathtakingly beautiful, but definitely the best.

woensdag 13 april 2016

Bezoek aan de Tempel van Tolerantie

Mijn relatie met de tempel

Het zou mijn eerste bezoek in een half jaar zijn aan de tempel.
Het was een heerlijke dag. Ik kwam om het hoekje en zag het tempeltje liggen.

Dit beeld staat op mijn vaste dagelijkse rondje en het is voor mij altijd al "het tempeltje" geweest. Sinds deze blog begon is het "De tempel van tolerantie" geworden.

Het is een extreem klein tempeltje, manshoog. De zuilen staan zo dicht op elkaar dat een kind misschien naar binnen kan, maar volwassenen niet. Ik zeker niet, maar al word ik nog zo slank, mijn hoofd past er gewoon niet tussendoor.

Ik ben het afgelopen half jaar ziek geweest en voor het eerst kon ik vandaag weer zo lang lopen, dat ik te voet naar "mijn" tempel van tolerantie kon. Het staat precies op het verste punt van mijn vroegere dagelijkse rondje.
Maar ik was, ondanks mijn langzaam verbeterende conditie, behoorlijk moe toen ik aankwam en ik besloot om op het randje van de tempel, lekker in het zonnetje, even wat te lezen, totdat mijn lijf weer klaar was om verder te gaan,

De tempel lonkt

Als je aanloopt op de tempel is er een soort betonnen landingsstrip. Een voorbijganger wist me ter vertellen dat daar vroeger 'trompetten' op stonden.
En ook, dat de tempel in de krant stond, samen met alle kunstwerken in Huizen.

Op het fietspad voor de tempel staat nu dan ook een grote pijl gekalkt. Ik zou kunnen zeggen: "Jammer", maar niet terwijl ik de tempel bezoekt..
Het is fijn, dat andere op de kunst gewezen worden, die ze anders niet eens zien en ik laat zeker niet de heiligheid van mijn moment aantasten door wat verf.

Want voor mij was dit een heilig moment. Ook al zien mensen het anders, voor mij is dit het symbool van mijn levensfilosofie en nu ook een symbool voor mijn gezondheid.



De functie van de betonstrip is nu voor mij die van een rode loper, erg uitnodigend.
De tempel is duidelijk te klein om binnen te gaan. Toch heb ik het geprobeerd.
En veel kleiner dan een tempel normaliter is. Het is een een-persoons-tempel. Dat past prachtig bij mijn levensfilosofie, want iedereen heeft zijn eigen zienswijze. Je verenigen in een levensfilosofie is altijd deels een illusie. Dat heeft niks met de religie of levensfilosofie te maken, het is de aard van de mens.
Je zult het nooit op alle fronten met elkaar eens zijn. Een goeie filosofie leert je die verschillen te omarmen in plaats van erom te knokken. Een uitstekende filosofie breidt dat uit, zodat je verenigen niet betekent, dat je anderen uitsluit. Geen wij en geen zij. Of alleen maar wij. Maar liever nog alleen maar 'ik'jes. Sociale ikjes, maar toch...

De verrassing van de tempel

Het randje van de loper is te laag voor mij om op te zitten, dus ik besluit naar de zonkant van de tempel te lopen en daar te gaan zitten. En daar wacht mij een verrassing!

Al meer dan 500 keer ben ik langs dit kunstwerk gelopen, sinds ik heb besloten dat het een bijzondere betekenis voor mij heeft. Waarschijnlijk heb ik er ooit de eerste keer dat ik het zag wel in gekeken, maar sindsdien nooit meer. Tot mijn stomme verbazing zit er een plaquette met een spreuk tussen de zuilen.

De tekst op het plaquette is nauwelijks te lezen. Ook steekt er een geheimzinnig ijzeren staafje uit het beton van de tempel. Er zit een soort plek waar een ander plaquette verwijderd is. Het is niet perfect en dat is perfect!

De kluizenaarster Juliana

Ik heb de tekst van het plaquette digitaal verbeterd, zodat deze enigszins te lezen is.

Hij toonde mij iets kleins
ter grootte van een hazel
noot in de palm van mijn h
and. Het was rond als e
en bal. Ik keek er naar met
het oog van mijn verstand e
n vroeg mij af: "Wat kan di
t zijn?" en het antwoord lu
idde ongeveer zo: "Dit is de
hele schepping"

De kluizenaarster Juliana van Norwich 1400.


Mijn tempel, mijn persoonlijke religie, mijn levensvisie heeft net zijn eerste heilige gekregen: "Juliana van Norwich". En op zo'n officieel plaquette. En de tekst staat irritant gesteld, zonder leestekens en met woorden die middenin worden afgebroken. En dan moet je de tekst eerst nog vinden en kun je er niet echt bij.. Echt een oefening in tolerantie om dat te lezen.  Het is even volhouden.

En het illustreert ZO MOOI mijn idee van tolerantie.
Als je jezelf hebt gedwongen tot die tolerantie, dan begint het pas.
Verwondering, nieuwsgierigheid, verbazing, ontroering.  Die stappen volgen en...

Respect, voor de kunstenaar die dit heeft gebracht, respect ook voor de onbekende kluizenaarster. Respect voor de leeftijd van de spreuk. Voor het feit dat de spreuk nu extra goed beschermd is tegen de tijd en het weer met deze betonnen tempel.
Natuurlijk zit die geheimzinnige "hij" me dwars en de "schepping". Daardoor wordt het religieus, maar niet te.. Alles is er en het is dus ooit ontstaan of geschapen en er wordt niet gezegd dat die "hij" een god is, alleen maar iemand die iets toont. En ik heb al vaker gezien, dat als ik de  voor-mij-irritante bewoording van religie naar iets neutraals omzet, er dan iets van waarde ontstaat.
Dat kan ik accepteren. "Het oog van mijn verstand." Wat prachtig uitgedrukt. Natuurlijk je kunt niet zien, wat je niet begrijpt, je kunt niet begrijpen, zonder focus en contemplatie.  Zeker nu ik net geschokt ben door de ontdekking van deze spreuk, die ik 500 keer NIET gezien heb.
En natuurlijk is een klein natuurlijk object als een hazelnoot een reflectie van de hele schepping, maar dat wordt niet gezegd, niet precies. Dat is alleen mijn eerste eigen interpretatie. Het was "als een hazelnoot in de palm van mijn hand". Kortom het betekent eigenlijk, dat je de hele schepping in je hand hebt. Jij bepaalt hoe je de wereld beleefd. Maar er zit meer in.
Hier kan ik heerlijk op kauwen.
Dat kan ik zeker nog lang waarderen.

Dit zijn de stapstenen van tolerantie (je vindt ze in het menu, onder het eerste kopje "Tolerantie")

Dit was mijn eerste Dagelijks Persoonlijk Mirakel (DPM) in lange tijd.
Vandaag heb ik mijn persoonlijke, dagelijkse wondertje weer gemaakt door een paar stappen verder te nemen dan ik daarvoor deed. Door te besluiten vandaag iets te doen, wat ik nog niet eerder had gedaan. Door tolerant te zijn en nieuwsgierig. Dat is er dus voor nodig. Goed om te weten, voor als ik de volgende keer weer geen wonderen kan doen ontstaan.
Dit was (voor mij persoonlijk) een groot wonder, maar ik probeer iedere dag open te staan voor op zijn minst een klein wondertje. Een knuffel van mijn kinderen, een mooie zonsopgang, een toevallige ontmoeting. En al ben ik nog niet helemaal beter, ik ben heel blij dat ik in mijn hoofd daar weer ruimte voor heb.

Wat wordt jouw dagelijks, persoonlijk grote of kleine mirakel vandaag?

vrijdag 1 april 2016

Dagelijks persoonlijk mirakel (DPM)

Kohii No Ame
Knik en lach..
Toen ik twee weken in Japan rondtoerde met mijn vader, had ik een koffer met 14 blikjes Haagse Hopjes bij me.
Een geschenk voor iedere dag dat we in Japan zouden zijn. Ik had gelezen dat geschenken door de Japanners erg op prijs worden gesteld als je komt logeren. Dat is traditie. Als je een geschenk krijgt, kun je wat teruggeven.

Maar er gebeurde iets zeer wonderlijks met ons. Mensen waren zo vriendelijk, dat we hard door de geschenken heengingen. Na de eerste twee geschenken hadden we besloten, dat deze geschenken waren voor de persoon, die ons die dag het best had behandeld, die het meeste indruk had gemaakt, voor het mooiste moment had gezorgd..


Alles is lastig als je weinig Japans spreekt, deze mevrouw kreeg uiteindelijk een blikje Hopjes voor haar engelengeduld.

En wat was het effect: ik heb nog nooit een vakantie gehad, waarbij ik zoveel en zo bijzonder contact had met de plaatselijke bevolking. Ook de mensen die we NIET het geschenk gaven, leken wel vriendelijker, indrukwekkender en onvergetelijk. Vaak zaten we in dubio, wat nou het mooiste moment was geweest. Of we twijfelden: iets was wel heel mooi, maar we moesten verder, dus als er een geschenk moest worden gegeven... dan moest het nu.. Maar was het mooi genoeg?
Stonden we dan niet verderop met onze mond vol tanden?

Bedankt, dat u me uitlachtte terwijl ik met stokjes probeerde te eten!
En voor wat het dan ook was, dat we aten.
Deze goedlachse mede-toerist uit Korea gaf ons een les in fine art in Nara, 
Van verre kwamen ze aanrennen voor een foto. Bedankt voor mijn
rock-star status als Grote Nederlander.

Op zo'n moment had ik maar 1 keuze:

Ik gaf het aan degene, waarvan ik op dat moment vond dat hij/zij het verdiende.
Want anders moesten we straks misschien terug en dat gaat niet met een rondreis.
Ik besloot gewoon: dit was 'm!

Vaak kwam er dan nog wel een tweede ontmoeting, die in de buurt kwam, maar nooit betreurde ik mijn beslissing.



En dat is het Dagelijks, Persoonlijk Mirakel. Want het lag niet aan Japan, of de mensen die we ontmoetten, we hadden vast ook niet heel veel geluk (al leek dat echt zo), het lag niet aan de geschenken, het lag aan onze instelling.
We waren op zoek naar iets moois, dus we vonden wat moois.

Sindsdien ga ik iedere dag actief op zoek naar mijn dagelijks wonder. En dan vind ik het altijd. Onze wereld zit vol met wonderen, dus het is niet echt moeilijk.
Tenminste, dat zou het niet moeten zijn.. Er zijn dagen dat ik dat vergeet.

Als ik dit schrijf, ben ik net ziek geweest en ik had veel pijn. Ik was teveel bezig met mijn pijn en zorgen voor de toekomst en hoe mijn leven wellicht blijvend veranderd is.
Toen kon ik geen wonderen zien.

Nu gaat het beter, maar dat leerde me, dat je dus je wel degelijk je eigen wonderen maakt.
Ik beloof mezelf dat ik iedere dag mijn eigen persoonlijk mirakel maak. NO MATTER WHAT.
Het leerde me ook, hoe je dat ook weer doet.

Wat wordt/is jouw dagelijkse persoonlijke mirakel?

Hoe het moet..?
  • Hoe je ogen open, vaak is dat genoeg
Zie je geen mirakel gloren, dan is het tijd voor actie.
  • Stap juist op een situatie af, die je angst inboezemt.
    Doe iets wat je anders niet gauw of vaak doet.
    Of doe iets wat je juist anders ook doet, maar nu met alle aandacht.
  • Zie het positieve in alles wat er gebeurd.
  • Wees open en alert.
  • Maak contact met een plek of persoon, wees gul in je gedachten. Geschenken zijn optioneel.
  • Laat iedere plek een beetje beter achter.