Ik kreeg deze link van iemand die ik bij toeval ontmoette.
Toen we het hadden over de Koran en geloven over de hele wereld. Wat een geschenk!
Je hoort in dit filmpje WAAROM de Koran in het Arabisch is en tussendoor geeft het een prachtige kijk op een stuk van de Islam dat ik nog nooit gezien had.
Hieronder mijn reactie..
Allereerst bedankt voor de link. Zoals je weet ben ik zeer geïnteresseerd in religie en geloof in het algemeen. Sorry, dat ik hier zo lang van stof ben. Ik schijn het niet anders te kunnen bij dit onderwerp.
Ik wil het graag precies goed zeggen.
Het is een erg mooi stukje film.
Ik hoop dat het misschien een brug kan slaan tussen al te 'strenge' christenen,
die zich dus nergens op baseren in hun veroordeling van de moslims. (of wie dan ook)
Ik hoop het vooral, omdat het in het Engels is.
Helaas is het taalverschil Arabisch/Engels juist een van de redenen voor het onbegrip, dat betreur ik.
De meeste mensen nemen niet de moeite om Arabisch te leren.
Ikzelf overweeg het al een tijdje. Toen ik ontdekte dat die 'rare kriebeltjes' gewoon letters
van een alfabet waren, begon ik het te overwegen. Het lijkt nog steeds veel moeite, maar ook een
uitdaging. En de beloning is dat ik met de andere helft van de wereld kan spreken.
Toch heb ik de tijd nog niet gevonden.
De argumenten voor de Koran in het Arabisch, zijn me zeer duidelijk en ik denk dat het
waar is dat er veel veranderd is in de betekenis van de tekst, al heb ik wat moeite met de genoemde anekdote (sword/word).
In het Italiaans is zwaard: "Spada" en woord "Parola". Met al de spaghetti in de wereld, kun je van
Parola geen Spada maken. In het Engels ligt het dicht bij elkaar, maar in het Italiaans niet en
volgens zijn anekdote werd in Italie de Bijbel naar het Engels vertaald?
Hij is een goed spreker, maar goed spreken en waar spreken zijn niet altijd hetzelfde.
Maar goed, los daarvan: vertalen geeft fouten.
In het Latijn is "woord": 'sermo'. Maar 'Sermo' is niet alleen "woord", maar ook "het woord".
Terwijl er in het Nederlands erg veel verschil is tussen "een woord" en "het woord" is dat in het Latijn hetzelfde. Denk maar aan "het woord van god" of "een woord van god".
Als je gelooft dat de Koran het woord van God/Allah is, is het dus logisch om het niet te vertalen.
Ik snap nu wat je bedoelde met de verschillende teksten in de Bijbel. Er zijn natuurlijk inderdaad
misvertalingen. Omdat de bijbel steeds opnieuw vertaald (moet) worden, waarbij ook naar
de originele teksten wordt gekeken, word de tekst iedere keer anders gesteld.
Ook veranderd de taal zelf. Ik verwacht dat het Arabisch van 1500 jaar geleden toch ook anders is dan het huidige Arabisch?
Het is absoluut waar, dat Christenen niet de Bijbel kunnen citeren (vaak zelfs niet in de eigen taal :) op een enkele uitzondering na, maar ik ben toch ook Turkse Moslims tegengekomen, die geen woord Arabisch spraken en iedere dag toch braaf de sorah's opzeiden zonder ze te begrijpen.
Ik vergeleek dat met de Zen-oefening om in 'onzintaal' of paradoxen te spreken. (Koan)
Dit is een meditatie-oefening en wat je dus overhoud als je niet snapt wat je zegt is:
vijf keer per dag meditatie.
Ook niet slecht.
Zijn andere punt vind ik veel sterker: Mensen liegen over wat er in de bijbel staat.
Dat klopt.
Zodra er ergens een boek is met regels, waar niet over getwijfeld mag worden, zullen mensen
liegen over wat erin staat. Mensen zijn mensen.
En zelfs als je niet twijfelt over wat er staat, dan kun je het nog hebben over wat het dan betekent. Daarom splitsen geloven zich zoals bij Lutherianen en Katholieken of Sjiieten en Soennieten of de Sampradaaya's (stromingen) van de Hindoes.
Hoe ernstig dat is, staat of valt natuurlijk met of je gelooft in een boek met alle antwoorden en het enige ware woord.
Dat doe ik persoonlijk niet, dus voor mij is het niet echt een groot probleem.
Het tweede deel, met hoe hij tot de Koran is gekomen vond ik confronterend.
Dat kwam door de vijf dingen die nodig zijn voor de islam:
-overgave
-onderwerping (van jezelf)
-gehoorzaamheid
-oprechtheid
-vrede.
Ik was in de Mevlana moskee in Rotterdam en heb meegebeden, me gewassen, uitleg gekregen bij ieder ritueel. Het voelde als een groot voorrecht.
Ik vond het prettig dat men zo open was. En tot nog toe ben ik bij vrijwel alle moslims, waar ik wat dieper meet heb doorgepraat, blij verrast door hoe open, bescheiden en aardig ze zijn.
Hoe devoter, hoe bescheidener is tot nog toe mijn ervaring.
Toen ik in de moskee met mijn hoofd boog en de aarde raakte, voelde ik de symbolische betekenis van onderwerping aan God/Allah/het Universum:
Nederigheid. Ik ben als mens maar een stofje. Ik vind mezelf heel wat, maar ik besta maar nauwelijks. De atomen in mijn lichaam bestaan voor meer dan 99% uit lege ruimte. Iedere vijf jaar, besta ik volkomen uit nieuwe atomen. Eigenlijk besta "ik" dus niet.
Vijf keer per dag je zoiets realiseren, kan niet anders dan gezond zijn.
Het is voor mij de reden van de oprechtheid en vrede, die ik heb ervaren bij moslims.
Want waarom vechten als je toch maar een stofje bent? Waarom heb jij dan meer rechten dan een ander? Waarom zou je belangrijker zijn?
Het is ook overgave. Als je niks bent, kun je ook geen controle hebben. Als je geen controle hebt, heb
je twee keuzen: of je gaat zitten huilen, of je accepteert het, omarmt het.. Geeft je over.
Als je eenmaal de illusie van controle laat varen, is overgave onvermijdelijk.
Prachtig. Het enige waar ik persoonlijk moeite mee heb van de vijf, is gehoorzaamheid.
Gehoorzaamheid aan wat? Aan God of Allah natuurlijk, maar hoe spreekt God dan tot mij?
Toch niet vanuit boeken?
Er zijn vele religies op aarde met vele boeken en allemaal hebben ze (tegenwoordig) de enige ware God. Vroeger hadden we meer goden. Toen was dat waar..
Hoe zou een mens moeten kiezen? Hoe gevaarlijk als je verkeerd kiest..
Maar ook..
Ik hoop niet het goede te doen door gehoorzaamheid, omdat ik moet, maar omdat ik in iedere situatie
nadenk over wat goed is en de slechte keuze verwerp.
(Of dat altijd lukt is een tweede, maar het is wel het streven, natuurlijk. Helaas, je denkt wel eens niet zo goed na. Dan probeer ik het goed te maken.)
Daarom pas ik niet in welke religie ook. Of in het leger :) Die gehoorzaamheid wordt bijna overal ge-eist. Ik ben niet goed met bevelen, van wie ook. Ik denk graag zelf na.
Ik ben met trots eigenwijs. Als ik het fout doe, is het mijn fout en mijn taak om te herstellen.
Maar interessant is het zeker. Des te meer, omdat ik dat stukje niet (direct) kan omarmen.
Daar zit iets in mij..
Ik vind het zo jammer dat mensen religies verwerpen. Religie begrijpt de
noden van de menselijke geest zo veel beter dan wetenschap, politiek of marketingbureau ooit heeft gedaan.
Zoals het welkomstritueel dat deze mensen die toetreden tot de islam tot tranen roert. Dergelijke rituelen zie je in iedere religie en ze zijn vrijwel altijd heel krachtig.
De wetenschappelijke term is een 'initiatie'-ritueel. Bij katholieken is het de doop, bij andere Christenen belijdenis, bij Hindoes het ontvangen van het heilige koord, bij de Joden de Bar Mitswah, soms wordt er een tatoeage gezet.
Dit filmpje gaat over het behouden van de kracht van religies in een nieuwe context,
al ben ik het niet eens met alles wat deze man zegt (natuurlijk):
Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt, wat dit voor site is.
Ik ben (met een paar anderen) bezig met religie op onze eigen manier. We proberen bij de waarheid te komen, op een wetenschappelijke manier, door experimenteren en theoretiseren..
We willen de goede dingen uit de religies proberen te begrijpen en de dingen waar mensen over zijn gaan ruzie maken eruit halen, zoals welk boek gelijk heeft, wie er gelijk heeft over de naam of de aard van die ene god (of vele goden). En met god bedoel ik dan in mijn geval: die diepe ervaring die verbonden is met ons mens-zijn.
Gelijk willen hebben is voor mensen niet de meest productieve bezigheid.
We kunnen geen gelijk hebben, omdat we alleen maar uit onze eigen ogen kijken met ons eigen brein denken..
De weg naar een waarheid moet liggen in proberen elkaar te begrijpen en waarderen en als dat niet kan elkaars grenzen zoveel mogelijk te respecteren.. Als dat ECHT niet lukt dan maar "elkaar toleren".
Ook willen we dat mensen blijven nadenken. Deze site is alleen voor als dat even niet lukt en om mensen wakker te schudden als ze zelfgenoegzaam in slaap vallen.
"Tolerantie" is bijvoorbeeld een sleutelwoord in de Nederlandse politiek, als dat maar in orde is, dan is het allemaal verder koek en ei. Hoef je niet meer na te denken. Heb je het goed gedaan.
Maar tolerantie is nog steeds vijandig.. Al is het dan stilzwijgend. Het is alleen maar toegeven dat een ander misschien ook enig bestaansrecht heeft. Maar in je eigen hart hou je nog steeds vast aan je eigen gelijk.
Wij (van de tempel) vinden het eigenlijk alleen een eerste stap.
De tempel van Tolerantie is dus ook iets anders dan de meeste mensen denken.
Iets of iemand tolereren is het beginnen van een reis.
Waardering is de laatste stap van het pad, waar Tolerantie slechts de eerste stapsteen van is.
En het is een moeilijk begaanbaar pad, zo blijkt uit het feit, dat wij als Nederlanders denken achterover te kunnen leunen als Tolerantie bereikt is..
Maar we moeten leren elkaar te waarderen juist in de verschillen en actief op zoek naar overeenkomsten en begrip.
We moeten elkaars rituelen beleven en voelen.
Ik denk persoonlijk dat we zo het stuk in elkaar (h)erkennen,
dat soms goddelijk of gewoon God of Allah genoemd wordt.
Ik zou graag ooit Ramadan, Chanoeka of Ganesh Chaturthi vieren met de mensen die dat gewend zijn en willen uitleggen hoe zij dat beleven, wat voor hen de betekenis is.
Ik vermoed dat dat net zo'n hoogtepunt in mijn leven zou zijn als het gebed in de Mevlana moskee, het ontmoeten van Zen-meester Soen Ozeki of de Amhaarse bruiloft in de Russisch orthodoxe kerk waar ik bij mocht zijn.
Een moment dat ik echt dacht te kunnen voelen wat een ander voelde, die ik tevoren niet begreep.
Momenten die ik nooit zal vergeten.
Dank je voor het delen van het filmpje en voor ons gesprek, ik heb er veel van geleerd:
- Ik kende het initiatieritueel dat bij de Islam hoort niet.
- Het was indrukwekkend om te zien, hoeveel mensen de teksten letterlijk kenden.
- Het was mooi om de teksten gezongen te horen en tegelijk te kunnen lezen in het Engels (21:00). Het gaat snel, maar "Spoed je naar vergiffenis", sprong eruit. Mooi!
Andere stukjes voelen in mijn binnenste nog steeds als strijdvaardige taal en gelijk hebben, maar ik zie nu, dat er ook een mildere interpretatie mogelijk is en dat het mogelijk aan de vertaling ligt of mijn onbegrip.
- De tranen van de christen zijn voor mij, tranen van iemand die eindelijk gelijkgestemden vindt. Dat hoeft geen bekering te zijn, het is alleen acceptatie en je eindelijk gewaardeerd voelen omdat je dingen die voor jouw omgeving normaal zijn in twijfel durfde te trekken.
- Prachtig sentiment, hoe je ieder moment, opnieuw in de Islam moet stappen. Hoe je steeds opnieuw bewust moet kijken naar je eigen rol in het bestaan.
Dat is exact wat ik bedoel.
Hjalmar
