Dankbaarheid
Ik kan nu direct oproepen waar ik dankbaar voor ben. Mijn gezondheid, mijn familie, mijn werk. Eigenlijk alles wel. En niet alleen grote dingen, maar ook de kleine dingen, natuurlijk, schoon water, een warme douche..
Wow, wat is het leven toch mooi!
Wow, wat is het leven toch mooi!
Ja, dan ben ik gelukkig. Dankbaarheid is een lekker gevoel.
Maar meestal.. ben ik niet dankbaar. Tja..
Maar meestal.. ben ik niet dankbaar. Tja..
GAUW! Een oefeningetje in dankbaarheid
Lees de instructies door tot het einde en begin dan pas, dan werkt het beter.
Ok, probeer maar.. het kan echt geen kwaad. Wel je best doen, hè, niet valsspelen!
Lees de instructies door tot het einde en begin dan pas, dan werkt het beter.
- Neem een diepe ademteug, hou de lucht even vast en zucht eens lang, zo langzaam als je kan.
- Neem nu weer een diepe ademteug, hou hem vast.
- Probeer niet meer te ademen. Niet een periode niet, maar gewoon nooit meer. Wees gerust, dat lukt je toch niet.
- Maar het duurt even voor dat overduidelijk wordt... In de tussentijd probeer je zo weing mogelijk te denken.Voel maar gewoon, wat het met je doet.
Is het makkelijker dan je dacht? Moeilijker? Wordt het warmer, kouder? Gaat je neus lopen of je ogen tranen? Gaat je huid prikkelen of voel je ergens druk, pijn? Je weet dat je weer gaat ademhalen, je kunt niet anders. Hoe lang kun je het uitstellen? - Als je uiteindelijk MOET ademhalen, echt niet anders meer kan, bereid je dan voor op de golf van dankbaarheid die er komt. Voel die golf, surf erop..
Hoe langer je hebt volgehouden, hoe groter de dankbaarheid zal zijn.
Ok, probeer maar.. het kan echt geen kwaad. Wel je best doen, hè, niet valsspelen!
Wow.. Voelt lekker toch? Ok, nou mag je verder.
Waar was je dankbaar voor, toen je weer mocht ademhalen?
Was je zo blij met een hapje lucht?
Ademhalen doe je gemiddeld 16.000 keer per dag, zo'n 400 miljoen keer in een gemiddeld leven..
Meestal zonder erbij na te denken. Zonder dankbaar te zijn.
Dankbaarheid bestaat dus alleen als je ergens WEL bij nadenkt, als het je onverdeelde focus heeft.
Onze focus ligt niet vaak op dankbaarheid, ja, als iets beter gaat dan verwacht, als er iets mis was, maar nu niet meer of, als iemand vraagt: "waar ben je dankbaar voor?"
Meestal zonder erbij na te denken. Zonder dankbaar te zijn.
Dankbaarheid bestaat dus alleen als je ergens WEL bij nadenkt, als het je onverdeelde focus heeft.
Onze focus ligt niet vaak op dankbaarheid, ja, als iets beter gaat dan verwacht, als er iets mis was, maar nu niet meer of, als iemand vraagt: "waar ben je dankbaar voor?"
Dat is niet sneu, het is nu eenmaal zo, ik denk voor iedereen.
Volgens mij loopt niemand onbewust dankbaar te wezen, daar kan ik me niks bij voorstellen.
Maar belangrijk is dankbaarheid is dus een KEUZE, het is een kwestie van waar je je focus legt. Een bewuste handeling!
Maar ja.. als alles goed gaat, dan focussen we daar niet op.
Volgens mij loopt niemand onbewust dankbaar te wezen, daar kan ik me niks bij voorstellen.
Maar belangrijk is dankbaarheid is dus een KEUZE, het is een kwestie van waar je je focus legt. Een bewuste handeling!
Maar ja.. als alles goed gaat, dan focussen we daar niet op.
We focussen meer op problemen. Onze hersenen zijn gemaakt om problemen op te lossen, niet om te genieten.
Onze hersenen zijn gemaakt om problemen op te lossen, niet om te genieten.
Onze hersenen zijn gemaakt om problemen op te lossen, niet om te genieten.
Maar als we dan gaan nadenken over dankbaarheid, dan denken we aan al die dingen die al goed gaan. Dankbaar voor de lucht, niet dankbaar voor het feit dat je even geen adem had.
Tja.. dan ben je niet zo vaak dankbaar. Want lucht vergeet je gewoon en gelukkig maar, anders kreeg je niks meer gedaan. Als we de hele tijd liepen te vieren dat het zo lekker gaat, ging het al vrij snel niet zo lekker meer.
Tja.. dan ben je niet zo vaak dankbaar. Want lucht vergeet je gewoon en gelukkig maar, anders kreeg je niks meer gedaan. Als we de hele tijd liepen te vieren dat het zo lekker gaat, ging het al vrij snel niet zo lekker meer.
Toch is dankbaarheid wel een heel lekker gevoel, ik zou het graag vaker voelen.
Wellicht is er een oplossing voor het probleem dat we de 'goede' en 'normale' dingen vergeten.
En dat is nog een reden toevoegen om dankbaar te zijn:
Dankbaar zijn voor de problemen!
En dat is nog een reden toevoegen om dankbaar te zijn:
Dankbaar zijn voor de problemen!
Ok, ok.. dat klinkt raar, snap ik.
Dankbaar voor de dingen, die niet zo goed gaan?
Voor de uitdagingen op ons pad?
De dingen die ongemakkelijk zijn, emotioneel of fysiek pijn doen, zelfs..
Die pijn kunnen zien als groeipijn?
Tja, die laatste daar zitten nog wel wat stapjes tussen voor mij.
Klein beginnen dus, want het is een goede gewoonte. Dankbaarheid is een lekker gevoel en problemen zijn nou eenmaal makkelijker om aan te denken dan dingen die goed gaan.
Ben ik mijn sleutels kwijt en kom ik te laat? Getver.. maar daar ben ik dan (uiteindelijk) dankbaar voor. Een kans om te zien dat het maar een klein probleempje is en dat ik me dus kennelijk druk maak om niks. Ik ben dus dankbaar voor missende sleutels.
Word ik boos? Dan ben ik dankbaar, dat mijn grenzen kennelijk voor mezelf duidelijk zijn, al is het overduidelijk niet voor die ander zo. Het herinnert mij aan mijn verantwoordelijkheid mijn gevoelens te uiten. En dus ben ik dankbaar voor mijn irritatie.
Stinkt iemand uit zijn mond? Dan ben ik dankbaar voor mijn reukorgaan, dat me normaal waarschuwt voor akelige dingen of bedorven eten. Of voor deze gelegenheid om eerlijk te zijn tegen iemand, als ik het durf. Of misschien dankbaar voor de kracht om het te accepteren, zoals ik ook hoop dat ik geaccepteerd wordt, ondanks mijn gebreken. En dus dankbaar voor slechte adem, dat het me daaraan doet denken..
Kan ik niet slapen? Dan ben ik dankbaar voor de tijd om na te denken of juist voor de uitnodiging tot meditatie. En dus dankbaar dat ik niet kon slapen.
En ik kan eigenlijk altijd wel dankbaar zijn voor wat het met mij doet of heeft gedaan, als ik maar even dankbaar kan zijn voor mezelf, voor het moment. Voor het feit dat door wie en wat ik nu ben er nog meer momenten mogelijk zijn. En dus ook voor alles wat me zo gemaakt heeft.
En het enige wat ik daarvoor moet doen, is even mijn adem inhouden.
Tja, die laatste daar zitten nog wel wat stapjes tussen voor mij.
Klein beginnen dus, want het is een goede gewoonte. Dankbaarheid is een lekker gevoel en problemen zijn nou eenmaal makkelijker om aan te denken dan dingen die goed gaan.
Ben ik mijn sleutels kwijt en kom ik te laat? Getver.. maar daar ben ik dan (uiteindelijk) dankbaar voor. Een kans om te zien dat het maar een klein probleempje is en dat ik me dus kennelijk druk maak om niks. Ik ben dus dankbaar voor missende sleutels.
Word ik boos? Dan ben ik dankbaar, dat mijn grenzen kennelijk voor mezelf duidelijk zijn, al is het overduidelijk niet voor die ander zo. Het herinnert mij aan mijn verantwoordelijkheid mijn gevoelens te uiten. En dus ben ik dankbaar voor mijn irritatie.
Stinkt iemand uit zijn mond? Dan ben ik dankbaar voor mijn reukorgaan, dat me normaal waarschuwt voor akelige dingen of bedorven eten. Of voor deze gelegenheid om eerlijk te zijn tegen iemand, als ik het durf. Of misschien dankbaar voor de kracht om het te accepteren, zoals ik ook hoop dat ik geaccepteerd wordt, ondanks mijn gebreken. En dus dankbaar voor slechte adem, dat het me daaraan doet denken..
Kan ik niet slapen? Dan ben ik dankbaar voor de tijd om na te denken of juist voor de uitnodiging tot meditatie. En dus dankbaar dat ik niet kon slapen.
En ik kan eigenlijk altijd wel dankbaar zijn voor wat het met mij doet of heeft gedaan, als ik maar even dankbaar kan zijn voor mezelf, voor het moment. Voor het feit dat door wie en wat ik nu ben er nog meer momenten mogelijk zijn. En dus ook voor alles wat me zo gemaakt heeft.
En het enige wat ik daarvoor moet doen, is even mijn adem inhouden.
